ಮೊಬೈಲೇ ಮಕ್ಕಳ ಲೋಕವಮ್ಮಾ..

ಇವತ್ತು ಟೆಕ್ನಾಲಜಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ಮಕ್ಕಳ ಮೆದುಳಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ವೇಗ, ಗ್ರಹಣ ಶಕ್ತಿ, ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆ ಸಹಾ ಅದೇ ರೀತಿ ತ್ವರಿತಗತಿಗಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಮಕ್ಕಳು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ವೇಗವಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದೇನೋ ಸರಿ ಆದರೆ ಅದರ ವಿಕಿರಣಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಬೀರುವ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕಿಂತಾ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದೂ ಸಹಾ ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯವಲ್ಲವೇ..?

ಇವತ್ತು ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಬಸ್ ರಶ್ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಸಹಪ್ರಯಾಣಿಕರೊಬ್ಬರ ಮಗುವನ್ನು ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದವರು ಕರೆದು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡರು. ಮಗು ತನ್ನ ಅಪ್ಪನನ್ನು, ಅಮ್ಮನನ್ನು ಗಣನೆಗೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೆ ಅವರ ಮೊಬೈಲ್ ಕೇಳಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತು. ವಯಸ್ಸು 3 ರಿಂದ 4 ವರ್ಷ ಇರಬಹುದೇನೋ ಅಷ್ಟೇ.. ಮೊಬೈಲ್ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲಿ ಯೂಟ್ಯೂಬ್ ವೀಡಿಯೋ ನೋಡುವುದರಲ್ಲೇ ಅದು ಮಗ್ನವಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಸುತ್ತಲಿನ ಜನರ, ಜಗತ್ತಿನ, ತನ್ನವರ ಯಾರ ಪರಿವೆಯೂ ಅದಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಮೊಬೈಲ್ ಮಾತ್ರ ನನ್ನ ಲೋಕವಯ್ಯಾ ಎಂಬಂತಿತ್ತು ಅದರ ನಡವಳಿಕೆ. ಮೊಬೈಲ್ ಇರುವವರೆಗೂ ಯಾರ ಹತ್ತಿರವೂ ಮಾತಿಲ್ಲ ಕತೆಯಿಲ್ಲ. ಪೂರ್ತಿ ಗಮನ ಮೊಬೈಲ್ ಮೇಲೆಯೇ.. "ಸ್ಕೂಲ್ ಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ ಪುಟ್ಟಾ?" ಅಂದರೂ ಮಾತಲ್ಲ. "ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು?" ಅಂದ್ರೂ ಮಾತೇ ಬರದೇ ಇರೋ ಮಗುವಿನ ತರಹ ಕೂತಿತ್ತು. ಕಾಲ್ ಬಂತೂ ಅಂತಾ ಅವರಪ್ಪನಿಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಮೊಬೈಲ್ ಕೊಡು ಅಂತಾ ಪೀಡಿಸುತ್ತಾ ಇತ್ತು. "ಮೊಬೈಲ್ ನ ಮತ್ತೆ ಇಸ್ಕೊಂಡ್ರೆ ನಾನು ಕಿತ್ತ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ" ಅಂದೆ ಅಷ್ಟೇ.. "ನಮ್ಮಪ್ಪನ ಮೊಬೈಲ್ ಅದು, ನೀನ್ಯಾಕೆ ಕಿತ್ತುಕೊತೀಯಾ? ನಾನು ಕೊಡಲ್ಲ" ಅಂತಾ ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿದಂತೆ ಮಾತು ಹೊರಬರತೊಡಗಿದವು. ಮೊಬೈಲ್ ಅಂತಾ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಮಕ್ಕಳೇ ಅಷ್ಟು ಹುಷಾರಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೇ ಅಂದರೆ ಅವರೆಷ್ಟು ಜಾಗೃತರಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಬಹುಶಃ ಈ ಜಾಗೃತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಮನೆಯವರ ಅಥವಾ ಅಸುರಕ್ಷತೆಯ ಭಾವದಲ್ಲೂ ಅನುಭವಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವೇನೋ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ದೃಷ್ಟಾಂತ ಅಷ್ಟೇ..

ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಮಗುವಿನ ನಾಮಕರಣಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಇಬ್ಬರೂ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳೇ. ಇನ್ನೂ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಮಗು ಅಳದಂತೆ ಸುಮ್ಮನಿರಲು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ತಂತ್ರ ಇಷ್ಟೇ. ಮಗುವಿನ ಮುಂದೆ ವಿಡಿಯೋ ಪ್ಲೇ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಮೊಬೈಲ್. ಆ ಮೊಬೈಲ್ ವೀಡಿಯೋ ಕೊಂಚ ಏರುಪೇರಾದರೂ ಅಳು ತಾರಕಕ್ಕೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಮೊಬೈಲ್ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಹೀಗೇ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ ಸದಸ್ಯರು ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ.

ಇದೆಲ್ಲದರ ಪರಿಣಾಮ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ, ವಾಸ್ತವದ ಅರಿವೇ ಅವರುಗಳಿಗೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಅನಿಮೇಟೆಡ್ ಲೋಕದ ಸಂಚಾರಿಗಳಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ.
ಅತ್ಯಂತ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಇರುವ ರೋಡ್ ನಲ್ಲಿ ಕಾಯುವ ತಾಳ್ಮೆ ಇಲ್ಲದ ಮಗು ಹೇಳುತ್ತದೆ. "ಆ ವೆಹಿಕಲ್ ಮೇಲಿಂದ ಫ್ಲೈ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗೋಣ. ಸುಮ್ನೆ ಯಾಕೆ ಕಾಯಬೇಕು..? ಆ ವೀಡಿಯೋ ಗೇಮ್ ಅಲ್ಲಿ ಹಾಗೇ ತಾನೆ ಮಾಡೋದು? ನೆಕ್ಸ್ಟ್ ವೆಹಿಕಲ್ ಗೆ ಗುದ್ದಿದ್ರೆ ಆಗ ಅದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಮಾಯ ಆಗುತ್ತೆ. ಆಗ ನಾವು ಬೇಗ ಹೋಗಬಹುದು." ಮಗನ ಆಲೋಚನಾ ರೀತಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಸುಸ್ತೋ ಸುಸ್ತು.

ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಗನ್ನಿಕಡದ ಹೊಳೆಯ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಮತ್ತೊಂದು ಮಾತುಕತೆ ಕಿವಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿತ್ತು. ಹೊಳೆಯ ರಭಸದ ಆ ನೀರನ್ನು ನೋಡಿ ಮಗುವೊಂದು ಅಮ್ಮನನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು.. "ಮಮ್ಮಾ, ಈಸ್ ದಿಸ್ ರಿಯಲ್ ವಾಟರ್..?" ನಿಸರ್ಗದ ಕೌತುಕಗಳೂ ಕೂಡಾ ಅವರಿಗೆ ವಿಸ್ಮಯ. ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಟ್ಟಿಗೆ ತುಂಡು ಕೂಡಾ ಅಲಿಗೇಟರ್ ಅಂತೆ ಕಂಡಿತ್ತು. ಮೊಬೈಲ್ ಲೋಕದವರ ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗೆಯೇ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.

ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಮೊಬೈಲ್ ಗಳಲ್ಲೇ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ನನ್ನ ಪ್ರಪಂಚ ಎಂದರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡಬೇಕಾದುದೇನಿಲ್ಲ.

~ವಿಭಾ ವಿಶ್ವನಾಥ್
(ಫೋಟೋ: ಇಂದು ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ವೀಡಿಯೋ ನೋಡುತ್ತಲೇ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಪೋರನದ್ದು)